สุดยอดล่ามภาษาไทย-รัสเซีย !! – ดร.วีณารัตน์ มอสโก
สวัสดีค่ะ…..ขึ้นชื่อเรื่องมาเสียขนาดนี้ บางคนอาจมองว่าโอเว่อร์แต่หากคุณได้ลองมาเห็นตัวจริงแล้วคุณจะรู้ว่านี่ไม่ใช่คำพูดที่เกินจริงแต่อย่างใด
วันนี้อยากแนะนำให้ท่านผู้อ่านรู้จักกับสุดยอดฝีมือในวงการล่ามภาษาไทย-รัสเซียของเรา คือคุณ วาซีลี่ ชูรมันเตเยฟ หรือ คุณวงศ์ เพื่อนไทย ล่ามประจำสถานทูตไทยประจำกรุงมอสโก
ผู้เขียนไม่กล้าพูดว่าสนิทสนมกับท่านเพราะจริง ๆ แล้วก็ไม่ได้พบท่านบ่อยนักและทุกครั้งที่พบถ้าไม่ใช่ตามงานแปลต่าง ๆ ก็เวลาที่ผู้เขียนต้องซมซานไปขอความช่วยเหลือจากท่านเรื่องการแปล คุณวาซีลี่นั้นรักภาษาไทยและรู้ภาษาไทยดีกว่าคนไทยแท้ ๆ หลาย ๆ คนเสียอีก เวลาท่านพูดอะไรแต่ละครั้งพวกเราล่ามรุ่นเล็กเป็นต้องมองด้วยความทึ่งและ ชื่นชม คุณ ๆ คงไม่ค่อยได้เห็นฝรั่งคนไหนสามารถใช้คำสุภาษิตคำพังเพยได้อย่างเหมาะสมกับ สถานการณ์ อย่าง “ไม้หลักปักขี้เลน” หรือเมื่อท่านเห็นเรากินมะขามหวานกันท่านก็ถามผู้เขียนว่า “หนูจอยรู้จัก มะขามข้อเดียว หรือเปล่า?” พอเห็นเราทำหน้างง (เพราะตั้งตัวไม่ทัน) ท่านก็อธิบายให้เสร็จสรรพ นอกจากนี้ท่านยังสามารถใช้คำว่า “จ๋า, จ้ะ, นะ……ฯลฯ” ได้อย่างน่ารัก
เมื่องานแปลครั้งที่เจ้าหน้าที่ของกระทรวงอุตสาหกรรมได้พาผู้ประกอบการชาว ไทยมาพบปะกับผู้ประกอบการชาวรัสเซียเมื่อประมาณใบไม้ร่วงที่ผ่านมา เมื่อน้องที่ผู้เขียนเกณฑ์มาแปลตามคำสั่งของสถานทูตเห็นว่างานนี้มีคุณวาซี ลี่มาช่วยแปลให้ด้วย น้องจึงถามว่า “พี่จอย……..คุณวาซีลี่ ยอดฝีมือมาแปลด้วยแบบนี้พี่ไม่เกร็งหรือ แล้วถ้าน้องทำพลาดจะเป็นยังไง? พี่แน่ใจนะว่าน้องทำงานนี้ได้?” ตอบไปว่า “เกร็งหรือ? ไม่เลย เป็นบุญแล้วที่ได้มีโอกาสทำงานร่วมกับสุดยอดล่ามเพราะเราจะได้เห็นว่าระดับ ของเราอยู่ตรงไหน และเราก็สามารถขอคำแนะนำจากท่านได้เพราะท่านไม่เคยหวงวิชา
ส่วนเรื่องพลาดหรือไม่พลาดเมื่อสัก 8 ปีที่แล้วเมื่อพี่เริ่มเป็นล่ามใหม่ ๆ ก็ทำพลาดบ้าง เรื่องบางอย่างเป็นการพลาดที่ดูน่าตลกจนล่ามรุ่นพี่ที่เขาเคยตลกนั้น มาจนทุกวันนี้เขาก็ยังตลกไม่หาย แต่เขาก็ยังไม่เห็นเราทำงานในครั้งต่อ ๆ มา เจอหน้าก็เอาแต่ขำลูกเดียว 8 ปีผ่านไปถ้าวันนี้ให้ลองมาดวลกันสักตั้งพี่แกอาจแปลกใจที่พี่ฝึกตัวเองมาจน ได้เท่าปัจจุบัน เป็นสิ่งน่าเจ็บปวดที่โดนเหยียดหยัน แต่ก็เป็นสิ่งดีเพราะทำให้เรามีแรงฮึดสู้ ส่วนกับคุณวาซีลี่นั้นท่านไม่เคยดูถูกในความสามารถของใคร และเต็มใจช่วยเสมอ”
ผู้เขียนมีนิสัยเสียอยู่อย่างหนึ่งคือ ไม่เคยเอ่ยปากถามอะไรใครง่าย ๆ ในกรณีที่เป็นเรื่องในสาขาวิชาที่ตัวเองเรียนมา ซึ่งเป็นนิสัยที่แย่มาก (รู้ตัวด้วยนะ) แต่จะมีกับคน ๆ หนึ่งที่ตัวเองไม่เคยไว้ฟอร์มเลย ก็คือคุณวาซีลี่นี่แหละ มีอะไรที่ไม่รู้ก็โทรไปถามหรือหนักกว่านั้นก็หอบหนังสือไปถามถึงสถานทูตเลย ซึ่งท่านก็ให้ความกรุณาตอบคำถามทุกครั้ง ถึงแม้ท่านจะยุ่งอยู่ตลอดแต่ก็เจียดเวลาให้เสมอ แต่ครั้งสุดท้ายดูเหมือนจะถามหนักเกินไป (ก็เล่นยกแคทตาล็อกของกระทรวงเกษตร ฯ รัสเซียเกี่ยวกับเรื่องยาฆ่าแมลงและสารเคมีที่ใช้ในการเกษตรที่อนุญาตให้ใช้ ในสหพันธรัฐรัสเซียไปให้ช่วยแปล) คุณวาซีลี่ไม่มีเวลามากนักเลยบอกว่า “เอ้า…หนูจอย นี่พจนานุกรมส่วนตัวของผม (ท่านบัญญัติไว้เอง) ถ้ามาแล้วผมไม่ว่างหรือไม่อยู่ก็หยิบใช้เอาเองเลยนะ”
เขียนเล่ามานี้เพราะเคยมีผู้อ่านท่านหนึ่งบอกว่าต้องการจะเรียนภาษารัสเซีย เผื่อจะไปสมัครเป็นล่าม ผู้เขียนมีความเห็นว่าถึงคุณจะไม่มีโอกาสได้มาใช้ชีวิตที่รัสเซียแต่ก็ไม่ ใช่ว่าคุณจะเป็นล่ามไม่ได้ หากแต่ต้องศึกษาด้วยตัวเองให้มาก ผู้เขียนเรียนที่นี่ตั้งแต่อายุ 18 จนบัดนี้เวลาล่วงเลยไปได้ 10 ปีกว่า ๆ แล้ว…หากจะมีใครมาพูดว่าภาษาของผู้เขียนดีที่สุดนั้นก็ไม่ใช่เป็นเพราะว่า “อยู่มานาน” หากแต่เป็นเพราะ “ขวนขวาย” เพราะสิ่งที่ได้ในห้องเรียนนั้นไม่เพียงพอต่อเส้นทางการเป็น “สุดยอดล่าม” อย่างคุณวาซีลี่แน่นอน ตัวคุณวาซีลี่เองไม่เคยอาศัยอยู่ที่เมืองไทยแต่ท่านอาศัยพยายามขวนขวายเอาเอง ซึ่งแม้บัดนี้ท่านก็ยังไม่หยุดที่จะศึกษาคำศัพท์ใหม่ ๆ คำพูดหนึ่งจากปากของคุณวาซีลี่ที่ยังกินใจอยู่เสมอก็คือ “ชีวิตล่ามของหนูจอยเพิ่งจะเริ่มต้นส่วนของผมเริ่มมานานแล้ว แล้ววันหนึ่งหนูจอยก็จะรู้เท่าผม”
…….แล้วผู้เขียนก็หวังว่าอีก 39 ปี ตัวเองจะมีโอกาสเก่งได้เท่าคุณวาซีลี่ และน้อง ๆ ผู้อ่านก็สามารถเก่งอย่างคุณวาซีลี่ได้ในวันหนึ่งหากมีใจรัก
เอ้า….ใครไม่เชื่อลองเปิดเข้าไปอ่านคอลัมน์ที่คุณวาซีลี่เขียนที่เว็บฯ ของสถานทูตไทยดู
ไม่ทึ่งให้เตะ
มัสควา
14 ธ.ค. 2549
วันนี้อยากแนะนำให้ท่านผู้อ่านรู้จักกับสุดยอดฝีมือในวงการล่ามภาษาไทย-รัสเซียของเรา คือคุณ วาซีลี่ ชูรมันเตเยฟ หรือ คุณวงศ์ เพื่อนไทย ล่ามประจำสถานทูตไทยประจำกรุงมอสโก
source: moscow.thaiembassy.org
ผู้เขียนไม่กล้าพูดว่าสนิทสนมกับท่านเพราะจริง ๆ แล้วก็ไม่ได้พบท่านบ่อยนักและทุกครั้งที่พบถ้าไม่ใช่ตามงานแปลต่าง ๆ ก็เวลาที่ผู้เขียนต้องซมซานไปขอความช่วยเหลือจากท่านเรื่องการแปล คุณวาซีลี่นั้นรักภาษาไทยและรู้ภาษาไทยดีกว่าคนไทยแท้ ๆ หลาย ๆ คนเสียอีก เวลาท่านพูดอะไรแต่ละครั้งพวกเราล่ามรุ่นเล็กเป็นต้องมองด้วยความทึ่งและ ชื่นชม คุณ ๆ คงไม่ค่อยได้เห็นฝรั่งคนไหนสามารถใช้คำสุภาษิตคำพังเพยได้อย่างเหมาะสมกับ สถานการณ์ อย่าง “ไม้หลักปักขี้เลน” หรือเมื่อท่านเห็นเรากินมะขามหวานกันท่านก็ถามผู้เขียนว่า “หนูจอยรู้จัก มะขามข้อเดียว หรือเปล่า?” พอเห็นเราทำหน้างง (เพราะตั้งตัวไม่ทัน) ท่านก็อธิบายให้เสร็จสรรพ นอกจากนี้ท่านยังสามารถใช้คำว่า “จ๋า, จ้ะ, นะ……ฯลฯ” ได้อย่างน่ารัก
เมื่องานแปลครั้งที่เจ้าหน้าที่ของกระทรวงอุตสาหกรรมได้พาผู้ประกอบการชาว ไทยมาพบปะกับผู้ประกอบการชาวรัสเซียเมื่อประมาณใบไม้ร่วงที่ผ่านมา เมื่อน้องที่ผู้เขียนเกณฑ์มาแปลตามคำสั่งของสถานทูตเห็นว่างานนี้มีคุณวาซี ลี่มาช่วยแปลให้ด้วย น้องจึงถามว่า “พี่จอย……..คุณวาซีลี่ ยอดฝีมือมาแปลด้วยแบบนี้พี่ไม่เกร็งหรือ แล้วถ้าน้องทำพลาดจะเป็นยังไง? พี่แน่ใจนะว่าน้องทำงานนี้ได้?” ตอบไปว่า “เกร็งหรือ? ไม่เลย เป็นบุญแล้วที่ได้มีโอกาสทำงานร่วมกับสุดยอดล่ามเพราะเราจะได้เห็นว่าระดับ ของเราอยู่ตรงไหน และเราก็สามารถขอคำแนะนำจากท่านได้เพราะท่านไม่เคยหวงวิชา
ส่วนเรื่องพลาดหรือไม่พลาดเมื่อสัก 8 ปีที่แล้วเมื่อพี่เริ่มเป็นล่ามใหม่ ๆ ก็ทำพลาดบ้าง เรื่องบางอย่างเป็นการพลาดที่ดูน่าตลกจนล่ามรุ่นพี่ที่เขาเคยตลกนั้น มาจนทุกวันนี้เขาก็ยังตลกไม่หาย แต่เขาก็ยังไม่เห็นเราทำงานในครั้งต่อ ๆ มา เจอหน้าก็เอาแต่ขำลูกเดียว 8 ปีผ่านไปถ้าวันนี้ให้ลองมาดวลกันสักตั้งพี่แกอาจแปลกใจที่พี่ฝึกตัวเองมาจน ได้เท่าปัจจุบัน เป็นสิ่งน่าเจ็บปวดที่โดนเหยียดหยัน แต่ก็เป็นสิ่งดีเพราะทำให้เรามีแรงฮึดสู้ ส่วนกับคุณวาซีลี่นั้นท่านไม่เคยดูถูกในความสามารถของใคร และเต็มใจช่วยเสมอ”
ผู้เขียนมีนิสัยเสียอยู่อย่างหนึ่งคือ ไม่เคยเอ่ยปากถามอะไรใครง่าย ๆ ในกรณีที่เป็นเรื่องในสาขาวิชาที่ตัวเองเรียนมา ซึ่งเป็นนิสัยที่แย่มาก (รู้ตัวด้วยนะ) แต่จะมีกับคน ๆ หนึ่งที่ตัวเองไม่เคยไว้ฟอร์มเลย ก็คือคุณวาซีลี่นี่แหละ มีอะไรที่ไม่รู้ก็โทรไปถามหรือหนักกว่านั้นก็หอบหนังสือไปถามถึงสถานทูตเลย ซึ่งท่านก็ให้ความกรุณาตอบคำถามทุกครั้ง ถึงแม้ท่านจะยุ่งอยู่ตลอดแต่ก็เจียดเวลาให้เสมอ แต่ครั้งสุดท้ายดูเหมือนจะถามหนักเกินไป (ก็เล่นยกแคทตาล็อกของกระทรวงเกษตร ฯ รัสเซียเกี่ยวกับเรื่องยาฆ่าแมลงและสารเคมีที่ใช้ในการเกษตรที่อนุญาตให้ใช้ ในสหพันธรัฐรัสเซียไปให้ช่วยแปล) คุณวาซีลี่ไม่มีเวลามากนักเลยบอกว่า “เอ้า…หนูจอย นี่พจนานุกรมส่วนตัวของผม (ท่านบัญญัติไว้เอง) ถ้ามาแล้วผมไม่ว่างหรือไม่อยู่ก็หยิบใช้เอาเองเลยนะ”
เขียนเล่ามานี้เพราะเคยมีผู้อ่านท่านหนึ่งบอกว่าต้องการจะเรียนภาษารัสเซีย เผื่อจะไปสมัครเป็นล่าม ผู้เขียนมีความเห็นว่าถึงคุณจะไม่มีโอกาสได้มาใช้ชีวิตที่รัสเซียแต่ก็ไม่ ใช่ว่าคุณจะเป็นล่ามไม่ได้ หากแต่ต้องศึกษาด้วยตัวเองให้มาก ผู้เขียนเรียนที่นี่ตั้งแต่อายุ 18 จนบัดนี้เวลาล่วงเลยไปได้ 10 ปีกว่า ๆ แล้ว…หากจะมีใครมาพูดว่าภาษาของผู้เขียนดีที่สุดนั้นก็ไม่ใช่เป็นเพราะว่า “อยู่มานาน” หากแต่เป็นเพราะ “ขวนขวาย” เพราะสิ่งที่ได้ในห้องเรียนนั้นไม่เพียงพอต่อเส้นทางการเป็น “สุดยอดล่าม” อย่างคุณวาซีลี่แน่นอน ตัวคุณวาซีลี่เองไม่เคยอาศัยอยู่ที่เมืองไทยแต่ท่านอาศัยพยายามขวนขวายเอาเอง ซึ่งแม้บัดนี้ท่านก็ยังไม่หยุดที่จะศึกษาคำศัพท์ใหม่ ๆ คำพูดหนึ่งจากปากของคุณวาซีลี่ที่ยังกินใจอยู่เสมอก็คือ “ชีวิตล่ามของหนูจอยเพิ่งจะเริ่มต้นส่วนของผมเริ่มมานานแล้ว แล้ววันหนึ่งหนูจอยก็จะรู้เท่าผม”
…….แล้วผู้เขียนก็หวังว่าอีก 39 ปี ตัวเองจะมีโอกาสเก่งได้เท่าคุณวาซีลี่ และน้อง ๆ ผู้อ่านก็สามารถเก่งอย่างคุณวาซีลี่ได้ในวันหนึ่งหากมีใจรัก
เอ้า….ใครไม่เชื่อลองเปิดเข้าไปอ่านคอลัมน์ที่คุณวาซีลี่เขียนที่เว็บฯ ของสถานทูตไทยดู
ไม่ทึ่งให้เตะ
มัสควา
14 ธ.ค. 2549
ขอไว้อาลัยแด่จากการไปของ อาจารย์วงศ์ เพื่อนไทย 22 เม.ย. 2019
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น