บันทึกจากนักศึกษาทุนรัฐบาลรัสเซีย สาขาวิศวกรรมศาสตร์เครื่องกล – มิกค์ คาซาน
สวัสดีคร๊าบบ ผม นายพลกร ชัชวาลยางกูร ครับ จบมัธยมศึกษาที่ โรงเรียนชลประทานวิทยา ปากเกร็ด นนทบุรี ปีที่สำเร็จ ปีการศึกษา 2550 เข้าเรียนต่อระดับอุดมศึกษาที่ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ วิทยาเขตบางเขน คณะวิศวกรรมศาสตร์ สาขาไฟฟ้า ในปีการศึกษา 2551 ศึกษาที่มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ได้ 1 ภาคเรียน แล้วทุนสถานทูตรัสเซียประกาศว่าติด จึงได้ มาศึกษาต่อที่ประเทศรัสเซียในปริญญาตรี – โท (ทุนต่อเนื่อง) สาขาวิศวกรรมศาสตร์เครื่องกล แต่ตอนสมัครมาทุนปริญญาตรี แล้วจะมาดำเนินเรื่องต่อโทที่ประเทศรัสเซียกับทางมหาวิทยาลัยเอง ผมสมัครทุนนี้ตั้งแต่จบมัธยมศึกษาปีที่ 6 แล้วทุนจะประกาศประมานปลายเดือนกันยายน ผมออกเดินทางจากประเทศไทยมาประเทศรัสเซีย เมื่อวันที่ 13 ตุลาคม 2551 ได้มาถึง ณ กรุงมอสโควเมืองหลวง ของรัสเซีย แล้วเดินทางต่อจากมอสโควไปเมืองทเวียร์ (Tver’) Tver State Power Engineering University
ทุนส่งผมมาเรียนภาษาและก็พื้นฐานวิชาต่างๆ ที่เมืองทเวียร์ อยู่ติดกับมอสโคว เดินทางไปมอสโควเพียงแค่ หนึ่งชั่วโมงครึ่ง
ตอนมาถึงทเวียร์ใหม่ๆ รู้สึกเครียดมาก อยากกลับบ้านมาก ที่เขาเรียกกันว่า โฮมซิก เป็นอย่างไง ตอนนี้ ผมรู้แล้วครับ ต้องปรับตัวหลายอย่าง เช่น สภาพอากาศ เพื่อน ภาษา สิ่งแวดล้อม ความเป็นอยู่ และก็อีกหลายอยากมากมายเลยครับ ในเมืองทเวียร์มีผมคนเดียวเป็นคนไทยเลยเซ็งไม่มีเพื่อน สภาพอากาศก็หนาวมากๆ ในหน้าหนาว พอหิมะตกวันแรกก็ดีใจตื่นเต้นมากๆเป็นธรรมดาของคนที่เกิดในประเทศเกิดที่ไม่หิมะ และเป็นการเจอหิมะครั้งแรกแต่นานๆไปเบื่ออยากรุนแรง เพื่อนก็มีหลายชาติ หลายศาสนา หลายภาษา
ตอนมาใหม่ๆ ไม่มีความรู้เกี่ยวกับภาษารัสเซียเลย ต้องใช้การสื่อสารภาษาอังกฤษ แต่ว่าภาษาอังกฤษก็ไม่แข็งแรงพอ เรียกว่าไม่เก่งเลยดีกว่า แต่ก็พยายามผ่านพ้นไปวันๆ จนเรียนภาษารัสเซียได้สามเดือนก็เริ่มใช้ภาษารัสเซียเป็นภาษากลางระหว่างการสื่อสารกับเพื่อนๆ คนต่างชาติ ส่วนคนรัสเซียไม่ค่อยมีคนพูดอังกฤษได้หรือเรียกว่าไม่มีใครใช้อังกฤษดีกว่า แต่ก็มีบางคนเก่งอังกฤษ คงจะเหมือนประเทศไทย
แต่ผมคิดว่าประเทศไทยคนพูดอังกฤษมากกว่า จึงทำให้ตอนมาใหม่ๆลำบากมากเกี่ยวกับการสื่อสาร ส่วนด้านความเป็นอยู่ก็แย่มาก ผมดวงไม่ดีโดนส่งมาเมืองนี้ แต่ก็ทนได้จนผ่านมาได้ ห้องนอนเล็กมาก นอนสามคน ห้องน้ำอาบรวม ห้องสุขารวม ห้องครัวรวม ห้องซักผ้ารวม ตากผ้ารวม สภาพเก่า ไม่มีอินเตอร์เน็ตในหอไม่มีความสุขสบายเท่ากับการอยู่ที่ประเทศไทย เลยรู้สึกอยากกลับบ้านยิ่งขึ้น แต่ต้องสู้เผื่ออนาคตต่อไปครับ
เมืองทเวียร์เป็นเป็นเมืองที่ใหญ่พอสมควร แต่ยังไม่ค่อยมีความเจริญมากนักและค่าครองชีพไม่สูงมาก เช่น รถบัส สิบ รูเบิล เมื่อเทียบกับมอสโควตอนนั้น ยี่สิบสองรูเบิล อาหารก็ไม่แพง เออพูดถึงเรื่องอาหาร ก็ต้องทำทานเอง ถ้าไม่งั้นต้องทนทานอาหารรัสเซีย
ไม่อร่อยมากๆ เพราะไม่ชินด้วย ตอนมาใหม่ๆ ไม่ได้ทำอาหารทานเอง ตกเดือนละ 10,000 บาท พอมาทำอาหารทานเอง ตกเดือนละ 4,000 บาท ขอคุณแม่ 3,000 บาท มหาลัยที่นี้ให้เป็นค่ากินอยู่อีก 1,000 บาท จากคนที่ไม่เคยทำอะไรเอง ต้องมาซักผ้า ทำความสะอาดห้อง จัดห้อง ทำกับข้าว ทำเองทุกอย่าง รู้สึกโตขึ้นมาก แต่จริงๆ ก็โตอยู่แล้ว (555) ชีวิตเรียนอยู่รัสเซียก็ไม่มีไรมาก ก็เรียนไปก็ไปเที่ยวไป ไปมอสโควบ่อยเพราะว่าไม่ไกล พอเรียนจบปิดเทอม ก็ไปเที่ยวเซ็นต์ปีเตอร์สเบิร์ก สวยมากๆครับ
ประมานเดือนเมษายน 2552 ทางมหาลัยประกาศเมืองที่จะไปรับการศึกษาต่อในชั้นปีที่ หนึ่ง ที่เมือง คาซาน Kazan State Power Engineering University นั่งรถไฟจากมอสโควใช้เวลา 13 ชม. ตอนนั้นรู้สึกเสียใจมากๆ เพราต้องการศึกษาต่อที่มอสโควไม่ก็เซ็นต์ปีเตอร์สเบิร์ก ที่เป็นเมืองใหญ่และมีความเจริญมากๆ คนไทยเยอะด้วย แต่ก็ทำไรไม่ได้มาก
ต่อมาก็ได้มาเมือง คาซาน เมื่อวันที่ 26 สิงหาคม 2552 เปิดเทอมหนึ่ง วันที่ 1 กันยายน พอมาถึงที่นี้ก็รู้สึกดีแปลกๆ เพราเมืองนี้เป็นเมืองใหญ่มาก มีรถไฟใต้ดิน ค่าครองชีพไม่สูงด้วย มีสนามบินลงเมืองนี้เลย มีความเจริญกว่าเมืองเดิมมาก น้องๆมอสโควก็ว่าได้ แต่ก็ยังลุ้นอยู่
ว่าหอจะเป็นอย่างไร จนมาถึงหอ หอก็ดูดีมากเป็นแบบ ห้องชุด มี 2 ห้องนอน 1 ห้องน้ำ 1 ห้องโถง ห้องนอนมีห้องนอนเล็ก นอนสองคน ห้องนอนใหญ่ นอนสามคน มีอินเตอร์เน็ต มีความสะดวกสบายดีขึ้น ส่วนห้องครัว ใช้รวมแค่สามห้องชุด ต่อหนึ่งห้องครัว ห้องตากผ้าด้วยเช่นเดียวกับห้องครัว วันไปมหาลัยก็รู้สึกดีมากๆ มหาลัยใหญ่มีตึกใหม่เก้าชั้น ดูหรู ดูดี เป็นมหาลัยวิศวะ ชื่อดัง ของ รัสเซียด้วย แล้วต่อมาก็ไป ชมเมือง จะบอกว่า เมืองสวยมากๆเลยครับ มีโบสถ์ใจกลางเมือง สวยมาก มาชมรูปได้นะครับ สิ่งแวดล้อมก็ดี ไม่ค่อยมีมลพิษมาก อากาศค่อนข้างดีเลยทีเดียว ทุกอย่างดีมีความสุข ต่อมาก็ได้เจอคนไทยในเมืองที่นี้อีก สาม คน เลยรู้สึกดีมากยิ่งขึ้น ส่วนสาวรัสเซียเป็นที่ขึ้นชื่อว่า สวยงามมาก
เป็นเรื่องจริง แต่ว่า มีทั้งสวยดี สวยร้าย แต่ไม่สวยและก็ร้ายยังไม่ได้เข้ามาเจอกับชีวิตครับ ส่วนใหญ่จะสวยร้าย อิอิ ตอนนี้ผมก็ได้อยู่ คาซานได้ประมาณ 8 เดือนแล้วครับ รวมๆแล้วก็อยู่ประเทศรัสเซียมาประมาณหนึ่งปีครึ่งแล้ว
02/05/2010
ทุนส่งผมมาเรียนภาษาและก็พื้นฐานวิชาต่างๆ ที่เมืองทเวียร์ อยู่ติดกับมอสโคว เดินทางไปมอสโควเพียงแค่ หนึ่งชั่วโมงครึ่ง
ตอนมาถึงทเวียร์ใหม่ๆ รู้สึกเครียดมาก อยากกลับบ้านมาก ที่เขาเรียกกันว่า โฮมซิก เป็นอย่างไง ตอนนี้ ผมรู้แล้วครับ ต้องปรับตัวหลายอย่าง เช่น สภาพอากาศ เพื่อน ภาษา สิ่งแวดล้อม ความเป็นอยู่ และก็อีกหลายอยากมากมายเลยครับ ในเมืองทเวียร์มีผมคนเดียวเป็นคนไทยเลยเซ็งไม่มีเพื่อน สภาพอากาศก็หนาวมากๆ ในหน้าหนาว พอหิมะตกวันแรกก็ดีใจตื่นเต้นมากๆเป็นธรรมดาของคนที่เกิดในประเทศเกิดที่ไม่หิมะ และเป็นการเจอหิมะครั้งแรกแต่นานๆไปเบื่ออยากรุนแรง เพื่อนก็มีหลายชาติ หลายศาสนา หลายภาษา
ตอนมาใหม่ๆ ไม่มีความรู้เกี่ยวกับภาษารัสเซียเลย ต้องใช้การสื่อสารภาษาอังกฤษ แต่ว่าภาษาอังกฤษก็ไม่แข็งแรงพอ เรียกว่าไม่เก่งเลยดีกว่า แต่ก็พยายามผ่านพ้นไปวันๆ จนเรียนภาษารัสเซียได้สามเดือนก็เริ่มใช้ภาษารัสเซียเป็นภาษากลางระหว่างการสื่อสารกับเพื่อนๆ คนต่างชาติ ส่วนคนรัสเซียไม่ค่อยมีคนพูดอังกฤษได้หรือเรียกว่าไม่มีใครใช้อังกฤษดีกว่า แต่ก็มีบางคนเก่งอังกฤษ คงจะเหมือนประเทศไทย
แต่ผมคิดว่าประเทศไทยคนพูดอังกฤษมากกว่า จึงทำให้ตอนมาใหม่ๆลำบากมากเกี่ยวกับการสื่อสาร ส่วนด้านความเป็นอยู่ก็แย่มาก ผมดวงไม่ดีโดนส่งมาเมืองนี้ แต่ก็ทนได้จนผ่านมาได้ ห้องนอนเล็กมาก นอนสามคน ห้องน้ำอาบรวม ห้องสุขารวม ห้องครัวรวม ห้องซักผ้ารวม ตากผ้ารวม สภาพเก่า ไม่มีอินเตอร์เน็ตในหอไม่มีความสุขสบายเท่ากับการอยู่ที่ประเทศไทย เลยรู้สึกอยากกลับบ้านยิ่งขึ้น แต่ต้องสู้เผื่ออนาคตต่อไปครับ
source:pixabay
เมืองทเวียร์เป็นเป็นเมืองที่ใหญ่พอสมควร แต่ยังไม่ค่อยมีความเจริญมากนักและค่าครองชีพไม่สูงมาก เช่น รถบัส สิบ รูเบิล เมื่อเทียบกับมอสโควตอนนั้น ยี่สิบสองรูเบิล อาหารก็ไม่แพง เออพูดถึงเรื่องอาหาร ก็ต้องทำทานเอง ถ้าไม่งั้นต้องทนทานอาหารรัสเซีย
ไม่อร่อยมากๆ เพราะไม่ชินด้วย ตอนมาใหม่ๆ ไม่ได้ทำอาหารทานเอง ตกเดือนละ 10,000 บาท พอมาทำอาหารทานเอง ตกเดือนละ 4,000 บาท ขอคุณแม่ 3,000 บาท มหาลัยที่นี้ให้เป็นค่ากินอยู่อีก 1,000 บาท จากคนที่ไม่เคยทำอะไรเอง ต้องมาซักผ้า ทำความสะอาดห้อง จัดห้อง ทำกับข้าว ทำเองทุกอย่าง รู้สึกโตขึ้นมาก แต่จริงๆ ก็โตอยู่แล้ว (555) ชีวิตเรียนอยู่รัสเซียก็ไม่มีไรมาก ก็เรียนไปก็ไปเที่ยวไป ไปมอสโควบ่อยเพราะว่าไม่ไกล พอเรียนจบปิดเทอม ก็ไปเที่ยวเซ็นต์ปีเตอร์สเบิร์ก สวยมากๆครับ
ประมานเดือนเมษายน 2552 ทางมหาลัยประกาศเมืองที่จะไปรับการศึกษาต่อในชั้นปีที่ หนึ่ง ที่เมือง คาซาน Kazan State Power Engineering University นั่งรถไฟจากมอสโควใช้เวลา 13 ชม. ตอนนั้นรู้สึกเสียใจมากๆ เพราต้องการศึกษาต่อที่มอสโควไม่ก็เซ็นต์ปีเตอร์สเบิร์ก ที่เป็นเมืองใหญ่และมีความเจริญมากๆ คนไทยเยอะด้วย แต่ก็ทำไรไม่ได้มาก
ต่อมาก็ได้มาเมือง คาซาน เมื่อวันที่ 26 สิงหาคม 2552 เปิดเทอมหนึ่ง วันที่ 1 กันยายน พอมาถึงที่นี้ก็รู้สึกดีแปลกๆ เพราเมืองนี้เป็นเมืองใหญ่มาก มีรถไฟใต้ดิน ค่าครองชีพไม่สูงด้วย มีสนามบินลงเมืองนี้เลย มีความเจริญกว่าเมืองเดิมมาก น้องๆมอสโควก็ว่าได้ แต่ก็ยังลุ้นอยู่
ว่าหอจะเป็นอย่างไร จนมาถึงหอ หอก็ดูดีมากเป็นแบบ ห้องชุด มี 2 ห้องนอน 1 ห้องน้ำ 1 ห้องโถง ห้องนอนมีห้องนอนเล็ก นอนสองคน ห้องนอนใหญ่ นอนสามคน มีอินเตอร์เน็ต มีความสะดวกสบายดีขึ้น ส่วนห้องครัว ใช้รวมแค่สามห้องชุด ต่อหนึ่งห้องครัว ห้องตากผ้าด้วยเช่นเดียวกับห้องครัว วันไปมหาลัยก็รู้สึกดีมากๆ มหาลัยใหญ่มีตึกใหม่เก้าชั้น ดูหรู ดูดี เป็นมหาลัยวิศวะ ชื่อดัง ของ รัสเซียด้วย แล้วต่อมาก็ไป ชมเมือง จะบอกว่า เมืองสวยมากๆเลยครับ มีโบสถ์ใจกลางเมือง สวยมาก มาชมรูปได้นะครับ สิ่งแวดล้อมก็ดี ไม่ค่อยมีมลพิษมาก อากาศค่อนข้างดีเลยทีเดียว ทุกอย่างดีมีความสุข ต่อมาก็ได้เจอคนไทยในเมืองที่นี้อีก สาม คน เลยรู้สึกดีมากยิ่งขึ้น ส่วนสาวรัสเซียเป็นที่ขึ้นชื่อว่า สวยงามมาก
เป็นเรื่องจริง แต่ว่า มีทั้งสวยดี สวยร้าย แต่ไม่สวยและก็ร้ายยังไม่ได้เข้ามาเจอกับชีวิตครับ ส่วนใหญ่จะสวยร้าย อิอิ ตอนนี้ผมก็ได้อยู่ คาซานได้ประมาณ 8 เดือนแล้วครับ รวมๆแล้วก็อยู่ประเทศรัสเซียมาประมาณหนึ่งปีครึ่งแล้ว
02/05/2010
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น