สุดจะบรรยาย ที่นี่..ครุสก์รัสเซีย – ไซฟู ครุสก์
สวัสดีครับ…..นักอ่านหมีขาวรัสเซียทั้งหลายยย
ผม นายไซฟุรรอฮมาน หะยีหามะ ตอนนี้ศึกษาอยู่ที่ Kursk state medical university เรียนอยู่ปีสองแล้วครับ คณะแพทยศาสตร์ , Kursk เป็นเมืองเล็กๆอยู่ทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ของรัสเซีย ห่างจากมอสโกประมาน 400 กิโลเมตร นั่งรถบัสมาประมาน 6-8 ชั่วโมง
เกือบสองปีแล้วสินะที่ผมมาอยู่ที่นี่ รู้สึกแปลกอยู่เหมือนกัน ว่าตัวเอง อยู่ได้ไง (แหะๆๆๆๆ) ว่าแต่ก็ชินไปแล้วกับชีวิตที่นี่ 😀
เอาเริ่มแรกเลย เรื่องเป็นยังไงมายังไง
… ช่วงนั้น (นานมาแล้ว)ตอนนั้นประมาน ตีสี่กว่าๆที่ หอชาย M2 มหาลัยธรรมศาสตร์ (แต่ก่อนเรียนที่นั่น เรียนวารสารคนละเรื่องเลย !!!) เสียงโทรศัพท์ จากคุณพ่อ เป็นครั้งแรกในหลายเดือนที่ได้คุยกับพ่อผ่านโทรศัพท์ (ไม่ค่อยได้คุยกับพ่อหรอก เขิน..) พ่อบอกว่าจะให้ผมไปเรียนรัสเซีย พ่อจะจัดการให้ไม่ต้องห่วง “เรียนอะไรพ่อ????” เรียน หมออออออออออออ ….. ด้วยความมึนงง มากๆๆในช่วงนั้น เพราะตัวเองก็กำลังจะจบปีหนึ่งแล้วด้วย คิดหนักมากๆ ว่าจะย้ายไปดีมั้ย ใจนึงก็รักวารสาร อีกใจนึงก็รักหมอ ไม่รู้จะทำยังไง ปรึกษารุ่นพี่ถามไปถามมา… โดยเฉพาะ รุ่นพี่ที่เรียนรัสเซียศึกษา ได้ข้อมูลมากมายก่ายกอง เลยตัดสินใจทำวีซ่า แปลเอกสาร เพื่อจะมาที่นี่ (ผ่านเอเจนซี่ ที่เมืองไทย) แล้วก็บินมาที่นี่ด้วยน้ำตาที่คลอเบ้า
และแล้วเราก็เหยียบมอสโก บอกตรงๆว่าตอนเครื่องจะลงจอด นึกว่ามอสโกน้ำท่วม แต่ที่ไหนได้ หิมะ นี้เอง ดีใจมากๆเจอหิมะครั้งแรก ดีใจ ควันออกจากปาก ว้าวๆๆเหมือนในหนังเลยยยยย (บ้ามะ..) แล้วเราก็เดินทางไปมหา’ลัยในทันทีทันใด ด้วยค่ารถที่แสนแพง ตั้งคนละ 400$ (ประมานหนึ่งหมื่นสามพันบาท) แพงมากๆ ตั๋วเครื่องจากมอสโกไปคุรสค์ ถูกกว่าหลายเท่า (จะทวงตังค์กลับก็ไม่ได้)และแล้วก็มาถึงหอ เฮ้อ… ดีใจ….
ขณะที่กำลังเดินเข้าหอสิ่งแรกที่เห็น คือ คนรัสเซียจูบกันหน้าหอ ^*^ เป็นไรที่รับไม่ได้มากๆ ลืมคิดไปว่าที่นี่รัสเซีย ไม่ใช่บ้านเรา พอเข้าหอดูสภาพหอก็โอ คิดอยู่ในใจนี่หรือห้องเรา เราต้องอยู่ที่นี่ตั้งหกปีเลยหรอเนี่ย !!! รับไม่ได้ในช่วงแรก ในหอก็คงจะไม่แตกต่างจากหอของเพื่อนๆในรัฐอื่นที่รัสเซีย มีห้องนอน ห้องน้ำ ห้องครัว แก๊สฟรี น้ำฟรี ใช้ได้เท่าไหร่ก็ได้ที่คุณต้องการ ที่ตกใจคือ ที่นี่แก๊สเค้าใช้ปล่อยตามท่อ เหมือนน้ำประปา บ้านเรา ดูแล้วกลัว แต่แก๊สที่นี่เค้าคงมีใช้เหลือเฟือ เลยทำกันหยั่งงี้ วันนี้ทำกับข้าว แล้วน้ำมันกระเด็น ไฟลุกขึ้นไปครอบท่อแก๊สกลัวมากๆ นึกว่าจะระเบิดแต่ไม่มีไรเกิดขึ้น(สุดยอด)…
หอที่นี่จะแตกต่างจากหอในมหาลัยที่ไทยคือ รวมหญิงกับชาย แต่ดีที่ยูนิตผมมีแต่ชายทำไรสะดวกหน่อย ประตูระหว่างยูนิตล็อคได้
ทุกวันๆจะมีแม่บ้านมาทำความสะอาด ซึ่งชอบบ่นมากๆ บ่นเป็นภาษารัสเซีย เราก็ได้แต่บอกว่า ดาๆ(ใช่ๆ) ไม่ก็เนี๊ยตๆ(ไม่ใช่ๆ) ถ้าบ่นอย่างรุนแรง ฟังไม่รู้เรื่องจิงๆ ถึงแม้จะเป็นตอนนี้ก็ตาม (ภาษารัสเซียผมแย่มากถึงมากที่สุด เพราะผมเรียนหลักสูตรภาษาอังกฤษ เลยไม่ค่อยได้ใช้ภาษารัสเซีย 😔)
ชีวิตในหอก็อย่างงี้แหละครับ ทุกวันต้องทำกับข้าวเอง ใครมาที่นี่ ถึงคุณจะคุณหนูแค่ไหน มาที่นี่รับรองกลับไปที่บ้านตกใจ “ทำกับข้าวเป็นแล้วหรอลูก?” ที่นี่เค้าไม่ค่อยจะกินข้าวกัน ส่วนใหญ่จะกินขนมปัง ซึ่งแข็งมาก รับไม่ได้ เค้าไม่ใส่ยีสต์ ในขนมปัง (ตามความเชื่อของศาสนา) บางทีก็มันฝรั่งต้ม คนรัสเซียใกล้ๆห้องผมชอบต้มกิน ส่วนเรื่อง ไฟและเรื่องน้ำประปา ที่หอก็มีน้ำเย็นน้ำร้อนใช้ แบบว่าใช้ได้ไม่จำกัด น้ำร้อนร้อนมากๆ น้ำเย็นก็เย็นมากๆ ถ้าน้ำร้อนหรือเย็นอย่างใดอย่างหนึ่งไม่ไหล นี่แหละครับปัญหา น้ำร้อนไม่ไหลยังพอทนได้เพราะใช้น้ำเย็นก็โออยู่ แต่ถ้าน้ำเย็นไม่ไหลนี้สิเดือด!!!! น้ำร้อน ร้อนมากๆแบบว่าต้มไก่ได้เลย จะทำธุระส่วนตัวก็ลำบาก แต่ก็สนุกดีครับมีสีสัน
ผมอยู่ที่นี่ไม่ค่อยมีปัญหากับการคบเพื่อนซักเท่าไหร่ เพราะที่นี่คนมาเลเซียเยอะมาก เดินชนไหล่เลยย ผมพูดภาษามาลายูได้.. เลยคบมาเลย์เป็นเพื่อนซะเลย เพราะที่นี่มีคนไทยไม่กี่คน เพื่อนผมคนมาเลย์หลายคนแทบจะไม่เชื่อว่าผมเป็นคนไทย หลายคนถามว่าผมพูดมาเลย์ได้ไง ผมตอบไปว่าที่บ้านผมพูดมาเลย์กัน ไม่ใช่แค่บ้าน ทั้งจังหวัดเลย (ลืมบอกไปว่า ผมบ้านเดิม “นราธิวาส” คับ ) ผมเลยสนิทกับคนมาเลย์โดยปริยาย ว่าแต่เพื่อนรัสเซียผมไม่ค่อยมีหรอกครับ แทบจะไม่มีเลย นอกจากอาจารย์ของผมที่อายุมากกว่าผมไม่เท่าไหร่ อายุประมาณ 24 , 25 ปี ก็เป็นเพื่อนกันได้เพราะอาจารย์พูดอังกฤษ ได้สื่อสารรู้เรื่อง และยังมีคนรัสเซียที่อยู่ใกล้ๆห้องผมนั้นแหละครับ คือเพื่อนรัสเซียของผม รู้สึกตัวเองขาดทุนมาก มาอยู่ที่นี่พูดภาษาเค้าไม่ได้ อดหาเพื่อน ….
ส่วนเรื่องเรียนเรื่องชีวิตที่นี่ ที่เที่ยวที่นี่ไว้ตอนถัดไปนะค้าบบบบบ …….
12/05/2010
ผม นายไซฟุรรอฮมาน หะยีหามะ ตอนนี้ศึกษาอยู่ที่ Kursk state medical university เรียนอยู่ปีสองแล้วครับ คณะแพทยศาสตร์ , Kursk เป็นเมืองเล็กๆอยู่ทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ของรัสเซีย ห่างจากมอสโกประมาน 400 กิโลเมตร นั่งรถบัสมาประมาน 6-8 ชั่วโมง
เกือบสองปีแล้วสินะที่ผมมาอยู่ที่นี่ รู้สึกแปลกอยู่เหมือนกัน ว่าตัวเอง อยู่ได้ไง (แหะๆๆๆๆ) ว่าแต่ก็ชินไปแล้วกับชีวิตที่นี่ 😀
source:pixabay
เอาเริ่มแรกเลย เรื่องเป็นยังไงมายังไง
… ช่วงนั้น (นานมาแล้ว)ตอนนั้นประมาน ตีสี่กว่าๆที่ หอชาย M2 มหาลัยธรรมศาสตร์ (แต่ก่อนเรียนที่นั่น เรียนวารสารคนละเรื่องเลย !!!) เสียงโทรศัพท์ จากคุณพ่อ เป็นครั้งแรกในหลายเดือนที่ได้คุยกับพ่อผ่านโทรศัพท์ (ไม่ค่อยได้คุยกับพ่อหรอก เขิน..) พ่อบอกว่าจะให้ผมไปเรียนรัสเซีย พ่อจะจัดการให้ไม่ต้องห่วง “เรียนอะไรพ่อ????” เรียน หมออออออออออออ ….. ด้วยความมึนงง มากๆๆในช่วงนั้น เพราะตัวเองก็กำลังจะจบปีหนึ่งแล้วด้วย คิดหนักมากๆ ว่าจะย้ายไปดีมั้ย ใจนึงก็รักวารสาร อีกใจนึงก็รักหมอ ไม่รู้จะทำยังไง ปรึกษารุ่นพี่ถามไปถามมา… โดยเฉพาะ รุ่นพี่ที่เรียนรัสเซียศึกษา ได้ข้อมูลมากมายก่ายกอง เลยตัดสินใจทำวีซ่า แปลเอกสาร เพื่อจะมาที่นี่ (ผ่านเอเจนซี่ ที่เมืองไทย) แล้วก็บินมาที่นี่ด้วยน้ำตาที่คลอเบ้า
และแล้วเราก็เหยียบมอสโก บอกตรงๆว่าตอนเครื่องจะลงจอด นึกว่ามอสโกน้ำท่วม แต่ที่ไหนได้ หิมะ นี้เอง ดีใจมากๆเจอหิมะครั้งแรก ดีใจ ควันออกจากปาก ว้าวๆๆเหมือนในหนังเลยยยยย (บ้ามะ..) แล้วเราก็เดินทางไปมหา’ลัยในทันทีทันใด ด้วยค่ารถที่แสนแพง ตั้งคนละ 400$ (ประมานหนึ่งหมื่นสามพันบาท) แพงมากๆ ตั๋วเครื่องจากมอสโกไปคุรสค์ ถูกกว่าหลายเท่า (จะทวงตังค์กลับก็ไม่ได้)และแล้วก็มาถึงหอ เฮ้อ… ดีใจ….
ขณะที่กำลังเดินเข้าหอสิ่งแรกที่เห็น คือ คนรัสเซียจูบกันหน้าหอ ^*^ เป็นไรที่รับไม่ได้มากๆ ลืมคิดไปว่าที่นี่รัสเซีย ไม่ใช่บ้านเรา พอเข้าหอดูสภาพหอก็โอ คิดอยู่ในใจนี่หรือห้องเรา เราต้องอยู่ที่นี่ตั้งหกปีเลยหรอเนี่ย !!! รับไม่ได้ในช่วงแรก ในหอก็คงจะไม่แตกต่างจากหอของเพื่อนๆในรัฐอื่นที่รัสเซีย มีห้องนอน ห้องน้ำ ห้องครัว แก๊สฟรี น้ำฟรี ใช้ได้เท่าไหร่ก็ได้ที่คุณต้องการ ที่ตกใจคือ ที่นี่แก๊สเค้าใช้ปล่อยตามท่อ เหมือนน้ำประปา บ้านเรา ดูแล้วกลัว แต่แก๊สที่นี่เค้าคงมีใช้เหลือเฟือ เลยทำกันหยั่งงี้ วันนี้ทำกับข้าว แล้วน้ำมันกระเด็น ไฟลุกขึ้นไปครอบท่อแก๊สกลัวมากๆ นึกว่าจะระเบิดแต่ไม่มีไรเกิดขึ้น(สุดยอด)…
หอที่นี่จะแตกต่างจากหอในมหาลัยที่ไทยคือ รวมหญิงกับชาย แต่ดีที่ยูนิตผมมีแต่ชายทำไรสะดวกหน่อย ประตูระหว่างยูนิตล็อคได้
ทุกวันๆจะมีแม่บ้านมาทำความสะอาด ซึ่งชอบบ่นมากๆ บ่นเป็นภาษารัสเซีย เราก็ได้แต่บอกว่า ดาๆ(ใช่ๆ) ไม่ก็เนี๊ยตๆ(ไม่ใช่ๆ) ถ้าบ่นอย่างรุนแรง ฟังไม่รู้เรื่องจิงๆ ถึงแม้จะเป็นตอนนี้ก็ตาม (ภาษารัสเซียผมแย่มากถึงมากที่สุด เพราะผมเรียนหลักสูตรภาษาอังกฤษ เลยไม่ค่อยได้ใช้ภาษารัสเซีย 😔)
ชีวิตในหอก็อย่างงี้แหละครับ ทุกวันต้องทำกับข้าวเอง ใครมาที่นี่ ถึงคุณจะคุณหนูแค่ไหน มาที่นี่รับรองกลับไปที่บ้านตกใจ “ทำกับข้าวเป็นแล้วหรอลูก?” ที่นี่เค้าไม่ค่อยจะกินข้าวกัน ส่วนใหญ่จะกินขนมปัง ซึ่งแข็งมาก รับไม่ได้ เค้าไม่ใส่ยีสต์ ในขนมปัง (ตามความเชื่อของศาสนา) บางทีก็มันฝรั่งต้ม คนรัสเซียใกล้ๆห้องผมชอบต้มกิน ส่วนเรื่อง ไฟและเรื่องน้ำประปา ที่หอก็มีน้ำเย็นน้ำร้อนใช้ แบบว่าใช้ได้ไม่จำกัด น้ำร้อนร้อนมากๆ น้ำเย็นก็เย็นมากๆ ถ้าน้ำร้อนหรือเย็นอย่างใดอย่างหนึ่งไม่ไหล นี่แหละครับปัญหา น้ำร้อนไม่ไหลยังพอทนได้เพราะใช้น้ำเย็นก็โออยู่ แต่ถ้าน้ำเย็นไม่ไหลนี้สิเดือด!!!! น้ำร้อน ร้อนมากๆแบบว่าต้มไก่ได้เลย จะทำธุระส่วนตัวก็ลำบาก แต่ก็สนุกดีครับมีสีสัน
ผมอยู่ที่นี่ไม่ค่อยมีปัญหากับการคบเพื่อนซักเท่าไหร่ เพราะที่นี่คนมาเลเซียเยอะมาก เดินชนไหล่เลยย ผมพูดภาษามาลายูได้.. เลยคบมาเลย์เป็นเพื่อนซะเลย เพราะที่นี่มีคนไทยไม่กี่คน เพื่อนผมคนมาเลย์หลายคนแทบจะไม่เชื่อว่าผมเป็นคนไทย หลายคนถามว่าผมพูดมาเลย์ได้ไง ผมตอบไปว่าที่บ้านผมพูดมาเลย์กัน ไม่ใช่แค่บ้าน ทั้งจังหวัดเลย (ลืมบอกไปว่า ผมบ้านเดิม “นราธิวาส” คับ ) ผมเลยสนิทกับคนมาเลย์โดยปริยาย ว่าแต่เพื่อนรัสเซียผมไม่ค่อยมีหรอกครับ แทบจะไม่มีเลย นอกจากอาจารย์ของผมที่อายุมากกว่าผมไม่เท่าไหร่ อายุประมาณ 24 , 25 ปี ก็เป็นเพื่อนกันได้เพราะอาจารย์พูดอังกฤษ ได้สื่อสารรู้เรื่อง และยังมีคนรัสเซียที่อยู่ใกล้ๆห้องผมนั้นแหละครับ คือเพื่อนรัสเซียของผม รู้สึกตัวเองขาดทุนมาก มาอยู่ที่นี่พูดภาษาเค้าไม่ได้ อดหาเพื่อน ….
ส่วนเรื่องเรียนเรื่องชีวิตที่นี่ ที่เที่ยวที่นี่ไว้ตอนถัดไปนะค้าบบบบบ …….
12/05/2010
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น