The first day in Russia – บุ๋ม เซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก
Hello…..my love all
สวัสดีครับท่านผู้อ่านที่น่ารักทุกท่านผมก็ขอขอบคุณทุกท่าน นะครับที่คอยติดตามมาอ่าน แตว่าผมก็ต้องขออภัยทุกท่านที่ขาดหายไปนานเนื่องจากว่าผมติดสอบครับ(ต้องรีบ แก้ตัวนิดนึง) ตอนนี้ผลสอบก็เริมออกมาแล้วครับก็เป็นที่น่าพึงพอใจครับผม
เอาหละมาวันนี้ก็เริ่มเล่าเรื่องต่างๆที่ มอสโก เมืองแห่งความหลากหลาย ครับ
วันแรกที่ผมเดินทางไปถึงที่มหาวิทยาลัยมอสโก แห่งรัฐ ปุ๊บ ฟามวุ่นวายก็เริ่มประดังมาทันที เพราะว่า ยาม(ตำรวจ) ก็เริ่มปฎิบัติหน้าที่อันน่ากลัว ตกใจโดยกล่าวว่า
ยาม – DSFSWE!!!!?D!@E?D!@D? BlahBlahBlahBlah
ผม – เอ่อๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ยาม – ๔นรีวั๖เกพำ๕เรี๘๘ห้๖๗๗ดห๕เก๕฿๔๓๒๒๑ฎฆฑธโฌฌณ๊รน่รน๕๖๗ก้ดีก๘๗หยฟิเห BlahBlahBlahBlahBlahBlahBlahBlah
ผม – ครับ
สิ่งที่เกิดขึ้นก็คือ ไม่เข้าใจกันครับ แต่ก็โชคดีที่มีนักศึกษาคนนั้นแหละครับคนที่ไปรับผมที่แอร์พอร์ตที่คอยช่วย เหลือผมก็เลยรู้ว่าให้รีบไปขอหอพักก่อนที่เขาจะปิด
ในที่สุดขาข้างซ้ายก็เริ่มย่างกรายเข้าสู่ สถานที่คล้ายนรกขุมเล็กๆครับ มันเป็นห้องแรก (ด่านแรกมากกว่า) ที่ต้องผ่านในการขอหอ ห้องนี้จะตรวจ วีซ่า…พาสปอรต ก่อนขั้นตอนอื่นๆต่อไป
แม่จ้าววววววว ชาติที่แล้วฉันทำอะไรผิดต่อเธอหรือเปล่า…….เจ๊ด่าแหลกครับถ้าหากว่าเรา ฟังไม่รู้เรื่องเขา…เจ๊จะไล่ออกนอกห้องทันทีพร้อมกับบอกว่า……”ไปหา ไกด์มาพูดกับฉัน”
ท่านผู้อ่านครับ พนักงานที่นู่เหรอครับไม่จำเป็นหรอกที่ต้องจบชั้นสูง เพียงแค่ท่านอ่านออก เขียนได้ เข้าใจระบบงานก็ทำงานได้แหละครับ เช่นในสถานีรถไฟใต้ดินเหรอครับ กองทัพ บาบุชก้า(ป้าๆ) ทั้งนั้นแหละครับที่ทำงานในที่สุดก็…..เข้าใจกันจนได้….อิอิ(ด้วยความ ยากลำบาก)……แต่สุดยอดว่าเจ๊โหดสุดๆ
ในที่สุดผมก็ได้อยู่หอพักในมหาวิทยาลัยครับ ชั้น7 ห้อง 704 ขวา (ในห้องใหญ่จะมีสองห้องเล็ก ซ้าย – ขวา)
คืนวันแรกนั้นอุณหภูมิอยู่ที่ +24 เซลเซียส พอวันรุ่งขึ้น +19ครับ
พอวันรุ่งขึ้นเหรอครับผมก็สู้ต่อเพื่อจะได้อยู่หออย่างถาวร ผมก็ต้องไปห้องที่ 7 เพื่อให้ข้อมูลส่วนตัวครับ หลังจากนั้นก็ต้องไปห้องอื่นครับ แต่ว่าไม่รู่ว่าห้องไหน พอถามเจ้าหน้าที่เขาก็บอกว่า “ไม่รู้” อ้าว………..งงเลยกรู ก็เลยตัดสินใจถามนักศึกษาเหมือนกันนั่นแหละ
ถามว่าไปห้องไหนต่อ (เป็นภาษาอังกฤษ) ก็เลยรู้ว่า ห้อง11
พอไปถึงห้อง11 ที่นู่นเขาจะถามว่า “ใครเป็นคนสุดท้าย” ผมก็ถามครับ แต่กลับได้คำถามกลับว่า “แถวซ้ายหรือแถวขวา” แถวซ้ายให้คนต่างชาติ แถวขวาให้คนรัสเซียครับ
แต่แปลกที่สุดคือว่า แล้วเมิงจาถามเพื่อ? ในเมื่อกรูหัวดำ………แปลกไหมหละ แปลกแต่จริงครับ
แต่กระนั้นผมก็ได้อยู่หอต่อไป 1 เดือนครับ แต่ว่าความวุ่นวายอลหม่าน ความแปลกก็ยังมีอยู่เรื่อยๆแล้วจะเล่าเป็นช๊อตๆให้อ่านครับ
จุดเริ่มต้นของความอลหม่านคลี่คลายลงได้ด้วยความช่วย เหลือ(สอบถาม ติดตามห่างๆ) ของอาจารย์ นักศึกษารัสเซียเอกภาษาไทย ต้องขอขอบคุณครับผ๊ม…เหอะๆ
แล้วติดตามกันต่อครับผม มีอารายให้ตื่นเต้นอีกเยอะ……
18/08/2010
สวัสดีครับท่านผู้อ่านที่น่ารักทุกท่านผมก็ขอขอบคุณทุกท่าน นะครับที่คอยติดตามมาอ่าน แตว่าผมก็ต้องขออภัยทุกท่านที่ขาดหายไปนานเนื่องจากว่าผมติดสอบครับ(ต้องรีบ แก้ตัวนิดนึง) ตอนนี้ผลสอบก็เริมออกมาแล้วครับก็เป็นที่น่าพึงพอใจครับผม
เอาหละมาวันนี้ก็เริ่มเล่าเรื่องต่างๆที่ มอสโก เมืองแห่งความหลากหลาย ครับ
วันแรกที่ผมเดินทางไปถึงที่มหาวิทยาลัยมอสโก แห่งรัฐ ปุ๊บ ฟามวุ่นวายก็เริ่มประดังมาทันที เพราะว่า ยาม(ตำรวจ) ก็เริ่มปฎิบัติหน้าที่อันน่ากลัว ตกใจโดยกล่าวว่า
ยาม – DSFSWE!!!!?D!@E?D!@D? BlahBlahBlahBlah
ผม – เอ่อๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ยาม – ๔นรีวั๖เกพำ๕เรี๘๘ห้๖๗๗ดห๕เก๕฿๔๓๒๒๑ฎฆฑธโฌฌณ๊รน่รน๕๖๗ก้ดีก๘๗หยฟิเห BlahBlahBlahBlahBlahBlahBlahBlah
ผม – ครับ
สิ่งที่เกิดขึ้นก็คือ ไม่เข้าใจกันครับ แต่ก็โชคดีที่มีนักศึกษาคนนั้นแหละครับคนที่ไปรับผมที่แอร์พอร์ตที่คอยช่วย เหลือผมก็เลยรู้ว่าให้รีบไปขอหอพักก่อนที่เขาจะปิด
ในที่สุดขาข้างซ้ายก็เริ่มย่างกรายเข้าสู่ สถานที่คล้ายนรกขุมเล็กๆครับ มันเป็นห้องแรก (ด่านแรกมากกว่า) ที่ต้องผ่านในการขอหอ ห้องนี้จะตรวจ วีซ่า…พาสปอรต ก่อนขั้นตอนอื่นๆต่อไป
source:pixabay
แม่จ้าววววววว ชาติที่แล้วฉันทำอะไรผิดต่อเธอหรือเปล่า…….เจ๊ด่าแหลกครับถ้าหากว่าเรา ฟังไม่รู้เรื่องเขา…เจ๊จะไล่ออกนอกห้องทันทีพร้อมกับบอกว่า……”ไปหา ไกด์มาพูดกับฉัน”
ท่านผู้อ่านครับ พนักงานที่นู่เหรอครับไม่จำเป็นหรอกที่ต้องจบชั้นสูง เพียงแค่ท่านอ่านออก เขียนได้ เข้าใจระบบงานก็ทำงานได้แหละครับ เช่นในสถานีรถไฟใต้ดินเหรอครับ กองทัพ บาบุชก้า(ป้าๆ) ทั้งนั้นแหละครับที่ทำงานในที่สุดก็…..เข้าใจกันจนได้….อิอิ(ด้วยความ ยากลำบาก)……แต่สุดยอดว่าเจ๊โหดสุดๆ
ในที่สุดผมก็ได้อยู่หอพักในมหาวิทยาลัยครับ ชั้น7 ห้อง 704 ขวา (ในห้องใหญ่จะมีสองห้องเล็ก ซ้าย – ขวา)
คืนวันแรกนั้นอุณหภูมิอยู่ที่ +24 เซลเซียส พอวันรุ่งขึ้น +19ครับ
พอวันรุ่งขึ้นเหรอครับผมก็สู้ต่อเพื่อจะได้อยู่หออย่างถาวร ผมก็ต้องไปห้องที่ 7 เพื่อให้ข้อมูลส่วนตัวครับ หลังจากนั้นก็ต้องไปห้องอื่นครับ แต่ว่าไม่รู่ว่าห้องไหน พอถามเจ้าหน้าที่เขาก็บอกว่า “ไม่รู้” อ้าว………..งงเลยกรู ก็เลยตัดสินใจถามนักศึกษาเหมือนกันนั่นแหละ
ถามว่าไปห้องไหนต่อ (เป็นภาษาอังกฤษ) ก็เลยรู้ว่า ห้อง11
พอไปถึงห้อง11 ที่นู่นเขาจะถามว่า “ใครเป็นคนสุดท้าย” ผมก็ถามครับ แต่กลับได้คำถามกลับว่า “แถวซ้ายหรือแถวขวา” แถวซ้ายให้คนต่างชาติ แถวขวาให้คนรัสเซียครับ
แต่แปลกที่สุดคือว่า แล้วเมิงจาถามเพื่อ? ในเมื่อกรูหัวดำ………แปลกไหมหละ แปลกแต่จริงครับ
แต่กระนั้นผมก็ได้อยู่หอต่อไป 1 เดือนครับ แต่ว่าความวุ่นวายอลหม่าน ความแปลกก็ยังมีอยู่เรื่อยๆแล้วจะเล่าเป็นช๊อตๆให้อ่านครับ
จุดเริ่มต้นของความอลหม่านคลี่คลายลงได้ด้วยความช่วย เหลือ(สอบถาม ติดตามห่างๆ) ของอาจารย์ นักศึกษารัสเซียเอกภาษาไทย ต้องขอขอบคุณครับผ๊ม…เหอะๆ
แล้วติดตามกันต่อครับผม มีอารายให้ตื่นเต้นอีกเยอะ……
18/08/2010
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น